Jak powstaje smoła drzewna?
Najlepszym surowcem do produkcji smoły są stare pniaki sosnowe, wyłamane z piaszczystej, bogatej w kamienie gleby. Po ścięciu drzewa, nawet przez 10-80 lat żywica jest w nich obecna, a wraz z upływem czasu może stanowić bardzo duży udział w masie pnia. Drewno powierzchniowe z czasem gnije i pozostaje tylko żywiczny rdzeń, tzw. tore. Po złamaniu ścierniska, ścięciu, rozłupaniu i wysuszeniu drewna, następuje właściwe wypalanie. Tjärdalen jest zwykle zbudowane jako stożek świerkowych gałęzi, pokrytych gałązkami i ostatecznie pokrytych gliniastą glebą. Na dole umieszcza się pojemnik, w którym docelowo będzie zbierała się smoła. Kolejnym krokiem jest ułożenie drewna według podanych wzorów w kopiec odpowiedniej wielkości. Najpierw pokrywa się go drobnym drewnem, które służy do rozpoczęcia spalania. Następnie pokrywa się je torfem, mchem lub ziemią, aby uzyskać odpowiednią szczelność.
Spalanie zaczyna się od zapalenia drewna u podnóża wzgórza wokół doliny przez otwory w pokrywie. Spalanie jest wtedy regulowane poprzez otwieranie i zamykanie tych swoistych otworów wentylacyjnych. Ogień powinien rozprzestrzenić się równomiernie w warstwie zewnętrznej do szczytu wzniesienia, a następnie powoli rozprzestrzeniać się w dół. Należy stale regulować dopływ powietrza, oceniając kolor i prędkość dymu, a później kolor i lepkość smoły. W pierwszej kolejności pojawia się smoła w postaci „spoiwa”, czyli wody smołowej, aby wkrótce zamienić się w najlepszą, czystą smołę lekką. Pod koniec całego procesu smoła ciemnieje i staje się lepka.
To oczywiście opis najbardziej naturalnej, znanej od wieków metody. Obecnie do tworzenia smoły drzewnej stosuje się bardziej zmechanizowane techniki. Jednak produkt, który finalnie otrzymujemy niczym nie różni się od tego, wytwarzanego w dawnych czasach. Nadal jest niezwykle odżywczy dla drewna, chroniąc je przed gniciem, pleśnią i wilgocią.
